بررسی ساختار زمینه در چدن های با گرافیت کروی آلومینیم دار (تا 7.5 درصد وزنی) تولید شده به روش منیزیم در راهگاه

از جمله خواص مطلوب چدن های با گرافیت کروی آلومینیم دار میتوان به چگالی کمتر، مقاومت به اکسیداسیون بالاتر، خواص مکانیکی مناسب مانند سختی و مقاومت به سایش و مقاومت به خوردگی در حضور گازهای گوگردی، اشاره کرد. با توجه به موارد مذکور، این پژوهش به بررسی تاثیر مقادیر مختلف آلومینیم -زیر 10 درصد وزنی و در منطقه یک ترکیبی_ بر ساختار زمینه در چدن های با گرافیت کروی اختصاص دارد. بدین منظور، چدن با گرافیت کروی به ترتیب حاوی صفر (نمونه شاهد)، 3.7، 5.5، 6.4 و 7.5 درصد وزنی آلومینیم به صورت y بلوک در ماسه معمولی و به روش منیزیم در راهگاه تهیه شد. پس از ریخته گری و آماده سازی نمونه ها بر اساس روش های متداول، ریزساختار چدن های تولیدشده با استفاده از میکروسکوپ های نوری (om) و الکترونی روبشی (sem)، مورد بررسی قرار گرفته و شناسایی فازها توسط آزمون پراش اشعه ایکس (xrd) انجام شد. نتایج بررسی ها، بیانگر تغییر مورفولوژی پرلیت رسوب کرده حین انجماد بر اثر افزایش آلومینیم بوده و ساختار پرلیت از حالت لایه ای به غیر لایه ای تبدیل می شود. هم چنین کاهش میزان پرلیت رسوب کرده با افزایش آلومینیم تا 3.7 درصد وزنی و سپس افزایش آن با افزایش آلومینیم حین انجماد، در نمونه های تولید شده مشاهده گردید. نتایج آزمون پراش اشعه ایکس نیز نشان دهنده این است که با افزایش آلومینیم، نوع کاربید تشکیل شده با آلیاژهای چدن بدون آلومینیم تفاوت داشته و فاز fe₃alc در زمینه رسوب خواهد کرد. افزایش سختی فاز پرلیت به میزان 228 ویکرز با افزایش آلومینیم از صفر تا 7.5 درصد وزنی، از دیگر نتایج قابل ذکر است.