ارتباط سلامت روانی و شادکامی دانش آموزان کم توان ذهنی شهر جیرفت

هدف این پژوهش ارتباط سلامت روانی و شادکامی دانش آموزان کم توان ذهنی شهر جیرفت بود. جامعه آماری تحقیق شامل تمامی دختران دانش آموز کم توان ذهنی شهر جیرفت می باشند (120 نفر) که همگی به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. جهت سنجش متغیرها از پرسشنامه استاندارد 28 سوالی سلامت روانی گلدبرگ و هیلر و پرسشنامه 29 سوالی شادکامی استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی و آزمون ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج تحلیل ها نشان داد که بین شادکامی و سلامت روانی رابطه معنی داری وجود دارد، (0.79=r، 0.0001(p< به این معنی که هر چه میزان شادکامی دانش آموزان بیش تر باشد از سلامت روانی بیشتری برخوردارند.