معماری سبز

هر شناخت محیط و معماری، تنها با درک فعالیت های انسان در دنیای پیرامونش، امکان پذیر است و هدف معماری را می توان ایجاد انگاره ای انسانی، در درون شکل کالبدی دانست. در حوضه ی معماری، توجه به مخاطرات زیست محیطی و تأثیرات ویرانگر آن بر سلامت و حیات انسان، تأکید برحفظ سلامت فردی و پیوند عمیق با محیط پیرامون و رضایت خاطر انسان از زندگی در ساختمان هایی که امنیت، آسایش و سلامت او را تأمین می نماید سبب شکل گیری معماری پایدار گردید. معماری پایدار یکی از گرایش ها و رویکردهای نوین معماری بوده که در سال های اخیر مورد توجه طراحان و معماران متعددی قرار گرفته است که این معماری که برخاسته از مفاهیم توسعه پایدار می باشد. در این مقاله ابتدا به تحلیل و بررسی مفاهیم معماری و معماری سبز و پیشینه آن و نیز در ادامه با در نظر گرفتن اهمیت موضوع این پژوهش با روش تحلیلی- توصیفی و بر اساس داده ها و اطلاعات حاصله از مطالعه منابع کتابخانه ای، اسناد و نوشته های مربوطه به این امر به عنصر شناسی و ارزیابی ابعاد و مباحث معماری سبز و اصول مربوط به آن پرداخته است.