بررسی قابلیت های محیط در بازیابی توان روحی و جسمی انسان در یک مرکز تخصصی پیوند اعضا

از عوامل مهم موثر بر ویژگی های شخصیتی افراد عامل محیط است. تجاربی که فرد از محیط خود کسب می کند، ارتباط و تعاملی که با محیط دارد، بازخوردها و تاثیراتی که از محیط دریافت می دارد، رشد و شکل گیری شخصیت او را تحت تاثیر قرار می دهد. از یک سو محیط کالبدی بر رفتار انسان ها موثر است و از طرفی، انعکاس محیط کالبدی در کیفیت محیطی که انسان ها در آن زندگی می کنند تجلی می یابد. به این ترتیب یک رابطه عینی بین انسان، محیط کالبدی و کیفیت زندگی وجود دارد. در این تحقیق ضمن کنکاش در مقوله ی تاثیر محیط بر رفتار انسان و با دغدغه ی تاکید بر «کرامت انسانی»، یافتن مکانی مسکن جهت درمان جسم و روح بیاران پیوند عضو مد نظر قرار گرفته است و ضمن پرداختن به مفهوم تاثیر محیط کالبدی بر رفتار انسان ها، به تبیین نقش آن در بازیابی جسمی و نیز روحی و روانی بیماران دهنده و گیرنده عضو و بازگشت آن ها به زندگی عادی و ارائه راهکارهایی در جهت تبیین ارزش های عمل اهداء عضو می پردازیم. نکته اصلی این تحقیق- که به صورت تحلیل عملکردهای بخش های درمانی و سپس طراحی فضایی مناسب این عملکرد و در نهایت بالا بردن کیفیت فضایی و تعیین بخشیدن و مکانمند نمودن آن صورت می گیرد- همانا تاکید بر طراحی «مکانی مسکن» می باشد که هم به نیازهای درمانی جسمی پاسخ مناسب دهد و هم به ابعاد روحی عمل خطیر پیوند عضو عنایت مکفی داشته باشد. هدف اصلی این پژوهش پرداختن به ابعاد کالبدی- محیطی فضاهای درمانی و مداخله آن ها در میزان رضایت مندی مطلوب و شناسایی تاثیر محیط کالبدی بر رفتار انسان ها در راستای کیفیت درمان و اثرات روحی و روانی آن می باشد. برای این منظور پس از آشنایی با مقوله هایی چون «قابلیت محیط» و «مقرهای رفتاری» و نیز «استرس» راهکارهای مناسبی جهت کنترل، تعدیل، کاهش و نهایتا حذف استرس در طراحی معماری محیط های درمانی ارائه خواهیم داد.