نقد و تحلیل رمان «الهه ی» عشق از دیدگاه نقد اسطوره ای

مقاله نقد و تحلیل رمان «الهه ی» عشق از دیدگاه نقد اسطوره ای

تحلیل رمان «الهه ی» عشق با توجه به ویژگی و شخصیت های موجود داستان با نوع نقد اسطوره ای تطابق بسیار وجود دارد. مجتبی قهرمان داستان ماست که تنها فرزند حاج عبدالله و منیرخانم است. منیر خانم نمودی از زنان مثلی و مادر نیکوست که با شخصیّت خاله مریم مادر الهه که نماد مادر عفریته هست در تضاد است. مجتبی به دنبال همزاد یا عشق دوران جوانی خود «الهه» به آلمان می رود و با ناکامی روبه رو می شود. او بعد مرگ حاج عبدالله غرق در مادیات شده و با وجود اتفاقاتی در زندگی خود درمانده می شود. پس از تصادف در عالم کما خود را در بیابان برهوت می بیند. البته آن نمودی از بی بار و برگی معنویست و توسط منجی که امام خمینی (ره) است شفا می گیرد و از بخش سایه ی زندگی خود نجات پیدا می کند. شخصیت منجی با شخصیت آقا سهیل که پدر الهه، و نمادی از پدر عفریت است در تضاد می باشد. او بعد رهایی از زوایای تاریک زندگی خود، به دنبال پند و اندرز منجی خود می رود. او پرسونای یک قهرمان به خود می گیرد. قهرمان به کاوش می پردازد، نوآموزی آغاز می کند و به تسلسل عرفانی زندگی رو می آورد. سپس غرق در عشق الهی می شود، به بلوغ معنوی می رسد. تاجایی که حاضراست در راه نجات مملکت جان خود را بدهد و به مرحله ی فدایی ایثارگر می رسد. او در عملیات جنگ به مقام رفیع شهادت نائل می شود و به سوی بهشت رجعت می کند.