بررسی تغییرات عمقی و جهتی توزیع لرزه خیزی در ناحیه ی زاگرس با استفاده از روش مدل سازی واریوگرام

مقاله بررسی تغییرات عمقی و جهتی توزیع لرزه خیزی در ناحیه ی زاگرس با استفاده از روش مدل سازی واریوگرام

در این پژوهش الگوی تغییرات عمقی و جهتی متغیر انرژی لرزهای آزادشده در ناحیه ی زاگرس با استفاده از روش تحلیل  واریوگرام ها مورد بررسی قرار گرفته است. به این منظور داده های لرزه خیزی ناحیه در بازه ی زمانی 2017-2006 (به مدت 12سال)، تحلیل شده و برای متغیر انرژی لرزه ای آزاد شده، نمودارهای واریوگرام در بازه های عمقی مختلف و در 6 راستای مختلف با فاصله 30 درجه ای، تهیه شده و مورد تحلیل و تفسیر قرار گرفته است.

نتایج حاصل نشان می دهد که با افزایش عمق، ناپیوستگی و ناهمگنی تغییرات جهتی انرژی لرزه ای آزادشده افزایش می یابد و متغیر مورد مطالعه، در راستاهای نزدیک به شمال شرق جنوب غرب در اعماق کمتر از 20 کیلومتر دارای بیشترین شدت تغییرپذیری بوده و در راستای عمود برآن (به موازات روند کلی کمربند چینخورده رانده زاگرس)، کم ترین مقدار تغییرپذیری را نشان می دهد. نتایج این تحقیق نشان می دهد روش مدلسازی واریوگرام ها به نحو قابل اعتمادی می تواند در ارزیابی و تحلیل و تفسیر تغییرات مکانی سه بعدی لرزه خیزی در نواحی فعال لرزه خیز، مورد استفاده قرار گیرد.