خواستگاه روان درمانی وجودی انسان به عنوان یک درمان

خواستگاه روان درمانی وجودی انسان به عنوان یک درمان

انسان موجودی است که همواره به دنبال معناست حتی برای رنج ها و دردهایش به دنبال دلیلی است، به طوری که وقتی به این معنا دست یافت، تحمل و پذیرش موقعیت برای او آسان تر و حتی در مواقعی دلپذیرتر می شود. روان درمانی وجودی افراد را متوجه آزادی وجودی خود در زندگی می کند، هرچند که فرد با شرایط اجتناب ناپذیری روبه رو است، اما این آزادی را دارد که افکارش را نسبت به محدودیت و رنج موجود تغییر دهد و تسلیم شرایط محض نشود. رویکرد روان درمانی وجودی در حوزه روانشناسی به عنوان وضعیتی مشترک برای همه افراد بدون توجه به فرهنگ، مذهب، قومیت و نژاد به مسائل عمیق و محوری می پردازد. روان درمانگری وجودی، همانند سایر نظام های درمان روانی، حاصل تلاش هایی است که در جهت تأمین یک رویکرد استوار و سودمند برای رفع ناراحتی، ناآسودگی، برهم خوردگی و آشفتگی روان انجام شده است.

این مقاله تلاش برای برجسته کردن پژوهش ها دربارهی روان درمانی وجودی و خواستگاه آن به عنوان یک درمان برای رفع کمبودها در پژوهش و یافتن فرصت های بیش تر برای پژوهش در این زمینه دارد.