• بررسی «اصطلاحات کتابت و خوشنویسی» ناظر بر «لوح و قلم» در اشعار امیر خسرو دهلوی، حافظ و بیدل بر مبنای نظریۀ بینامتنیت

    نویسندگان :
    جزئیات بیشتر مقاله
    • تاریخ ارائه: 1399/05/15
    • تاریخ انتشار در تی پی بین: 1399/05/15
    • تعداد بازدید: 345
    • تعداد پرسش و پاسخ ها: 0
    • شماره تماس دبیرخانه رویداد: -

    بررسی «اصطلاحات کتابت و خوشنویسی» ناظر بر «لوح و قلم» در اشعار امیر خسرو دهلوی، حافظ و بیدل بر مبنای نظریۀ بینامتنیت

    به این معناست که حتی از آغازِ ادبیات مکتوب، متون ادبی همواره در گفتگو با یکدیگر تولید شده اند. خواه «بینامتنیت «نویسنده گان تعمداً این ارتباط بینامتنی را ایجاد کرده باشند و خواه تعمدی در این کار نداشته باشند. اصطلاح بینامتنیت نخستین بار توسط ژولیا کریستوا(تولد 1941 م.) در اواخر دهۀ شصت، در بررسی آراء و افکار میخاییل باختین، وارد عرصۀ نقد و نظریه های ادبی فرانسه شد و بعداً توسط بعضی دانشمندان دیگر بسط و گسترش یافت. به اساس این نظریه، بسامد بالای کاربرد واژه گان و اصطلاحات گوناگون « کتابت و خوشنویسی» به خصوص واژه گان « لوح و قلم» نشانگر نوعی ارتباط سبکی، تاریخی و فرهنگی در اشعار امیرخسرو دهلوی( 651 - 705 ه.ق)، حافظ شیرازی ( 727 - 792 ه.ق) و بیدل دهلوی( 1054 - 1133 ه. ق) می باشد.

    با وجود فاصلۀ زمانی حدود سه سده زندگی آنان، روابطی در افکار و اندیشه های این شاعران دیده می شود. در این نبشته با جست وجویی که در آثار هریک این شاعران صورت گرفت، علی رغم تأثیر پذیری حافظ از امیرخسرو و تأثیر گذاری حافظ بر بیدل، بارزترین علت کاربرد این واژهگان را در قدم اول زندگی این سه شاعر در بستر مشترک ادبی و فرهنگی زبان فارسی به خصوص حوزۀ فرهنگ اسلامی؛ و در قدم دوم، مأنوس بودن این شاعران با هنر خوشنویسی نشان می دهد.

سوال خود را در مورد این مقاله مطرح نمایید :

با انتخاب دکمه ثبت پرسش، موافقت خود را با قوانین انتشار محتوا در وبسایت تی پی بین اعلام می کنم
مقالات جدیدترین ژورنال ها