بررسی کاهش بالازدگی خاک و تونل در خاک های روانگرا به کمک ستون های سنگی تقویت شده با ژئوتکستایل

بررسی کاهش بالازدگی خاک و تونل در خاک های روانگرا به کمک ستون های سنگی تقویت شده با ژئوتکستایل

در سال های اخیر و با توجه به رشد سریع ساختمان سازی و نیز گسترش سازه های زیرزمینی از جمله خطوط متروی زیرزمینی و همچنین گسترش ساخت سازه های روزمینی در مناطق با پتانسیل روانگرایی، استفاده از ستون های سنگی به جهت خروج سریع فشار آب منفذی و تحکیم بهتر خاک و نیز کاهش خطرات روانگرایی، بیش از پیش مورد توجه قرار گرفته است. ستون های سنگی عمدتا به عنوان المان های قائم با مقاومت برشی نفوذپذیری (تراوایی) بالاتر از خاک طبیعی عمل می کنند و اثرات خوبی را برروی افزایش مقاومت خاک و زه کشی هر چه بهتر و سریع تر آن، به جا می گذارند؛ اما مشکل اصلی در استفاده از ستون های سنگی، مقاومت کم آن ها در برابر خمش بوده و در موارد بسیاری ستون سنگی، در حین استفاده دچار شکست می شوند. از طرفی دیگر استفاده از ژئوسنتتیک ها به عنوان مسلح کننده های مقاوم در برابر خمش، در جداره ی ستون ها به عنوان راهکاری نوین ارائه شده است. نتایج نشان می دهد که استفاده از ژئوسنتتیک ها در ستون سنگی های تقویت شده منجر به کاهش میزان بالازدگی سطح زمین و زیر تونل بر اثر افزایش نیروهای آپلیفت حاصل از روانگرایی می شود. پس از اجرای ستون های سنگی در سه فاصله ی 3، 5 و 7 متری، بالازدگی سطح زمین به مقدار 40 سانتی متر، 24 سانتی متر و 12 سانتی متر کاهش یافته است. بعد از تقویت با ژئوتکستایل نیز به ترتیب به مقدار 18 سانتی متر، 9 سانتی متر و 3 سانتی متر رسیده و نسبت به حالت قبل کاهش بالازدگی 55%، 63% و 75% را مشاهده می کنیم.