مقایسه اثربخشی آموزش برنامه ریزی عصبی ـ کلامی و تحلیل ارتباط متقابل بر حل تعارض میان فردی مدیران

مقایسه اثربخشی آموزش برنامه‌ریزی عصبی ـ کلامی و تحلیل ارتباط متقابل بر حل تعارض میان فردی مدیران

زمینه و هدف: ‌‌یکی از مهارت‎های انسانی مهم مدیران، مهارت آنها در مدیریت ‌تعارض‌های ‌‌میان‌فردی برای ایجاد محیط کاری پویا و سازنده است. بدین منظور شناخت اثربخشی روش‌های مختلف در این زمینه ضروری است. پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی آموزش راهبردهای ‌‌برنامه‌ریزی عصبی ـ کلامی و تحلیل ارتباط متقابل بر ‌‌حل‌ تعارض ‌‌میان‌فردی مدیران اجرا شده است. روش: پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش،‌ ‌نیمه‌آزمایشی با گروه کنترل و پیگیری است. جامعه آماری آن را مدیران مرد میانی شرکت ‌‌پارس ‌خودرو تشکیل می‌دهند که از میان آنها 66 نفر از آنها به ‎روش تصادفی در گروه‎ها جایگزین شدند. ابزارهای این پژوهش، پرسش‌نامه ‌‌حل تعارض، پروتکل آموزش تحلیل ارتباط متقابل و پروتکل آموزش ‌‌برنامه‌ریزی ‌‌عصبی ـ ‌کلامی بود.

برای تجزیه‎وتحلیل داده‌ها از روش تحلیل واریانس ‌‌اندازه‌گیری مکرر، در نسخه 6 نرم‎افزار اس‎پی‎اس‎اس استفاده شد.  یافته‌ها: به کارگیری ‌‌هر ‌دو روش آموزشی مورد بررسی در گروه آزمایش، در مقایسه با گروه کنترل، بر افزایش نمره مدیریت ‌تعارض مدیران تأثیری معنادار داشتند. با وجود این، اثربخشی آموزش تحلیل ارتباط متقابل بیشتر بود. نتیجه‌گیری: بهره‌برداری موثر از پدیده گریزناپذیر تعارض در محیط کار نیازمند توانایی مدیران در ایجاد و حفظ سطحی بهینه از تعارض‌های میان‌فردی و میان‌گروهی است. ارائه آموزش‌های برنامه‌ریزی عصبی - کلامی و تحلیل ارتباط متقابل به به مدیران میانی کمک می‎کند دانش و مهارت‌های انسانی و میان‌فردی خود را در این زمینه ارتقا دهند و بتوانند سازمان را از مزایای مدیریت تعارض سازنده بهره‌مند سازند.