ارائه مدلی جهت بررسی رضایتمندی مردم از گذران اوقات فراغت و انگیزه های آن (مورد مطالعه: شهروندان منطقه 10 تهران)

پژوهش حاضر به منظور ارائه مدلی برای بررسی رابطه بین انگیزه های اوقات فراغت مردم و رضایت مندی آنان از گذراندن آن در منطقه ده تهران می پردازد. روش پژوهش از منظر هدف در شاخه پژوهش های کاربردی، به لحاظ روش پژوهش از نوع توصیفی از نوع همبستگی بهشمار می آید. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه ساکنین منطقه ده تهران می باشد که بر اساس فرمول کوکران 384 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. روش گردآوری اطلاعات برای پژوهش شامل دو روش کتابخانه ای و روش میدانی می باشد که در بخش میدانی ابزار گرداوری اطلاعات پرسشنامه می باشد. پرسشنامه مورد استفاده، از ترکیب پرسشنامه استاندارد انگیزه های اوقات فراغت بِرد و راغب (1983) و پرسشنامه استاندارد رضایت مندی از اوقات فراغت بِرد و راغب (1980) که روایی و پایایی آنها ادازه گیری و تایید گردیده است. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل مسیر با به-کارگیری نرم افزارهای amos استفاده گردید. نتایج حاکی از ان است که، مُدل پژوهش یک الگوی مناسب را بهدست داده و روابط بین اَبعاد و متغیر وابسته را بهخوبی منعکس میکند و  انگیزه های فیزیکی، فکری، صلاحیت/تسلط، اجتماعی، محرک/اجتناب بیشترین تأثیر را بر متغیر رضایت مندی از گذراندن اوقات فراغت دارند.