اثربخشی آموزش دعا و نیایش بر استرس ادراک شده‏ ی زنان سرپرست خانوار تحت پوشش کمیته‏ ی امداد امام خمینی

اثربخشی آموزش دعا و نیایش بر استرس ادراک‌شده‏ ی زنان سرپرست خانوار تحت پوشش کمیته‏ ی امداد امام خمینی

سابقه و هدف: یکی از عمده‌ترین قشرهای در معرض آسیب زنان سرپرست خانوار هستند که بیش از دیگران در معرض تبعیض‌های اجتماعی و فشارهای روانی قرار دارند. هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش دعا و نیایش بر استرس ادراک‌شده ‏ی زنان سرپرست خانوار تحت پوشش کمیته‌ی امداد امام خمینی (ره) بود.

روش کار: این پژوهش به شیوه‌‎ی نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون - پس‌آزمون با گروه کنترل اجرا شد. جامعه‌ی آماری پژوهش را تمامی زنان سرپرست خانوار تحت پوشش کمیته‌ی امداد امام خمینی (ره) شهر رشت در سال 94-95 تشکیل ‌دادند که از میان آنان با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس، 30 نفر انتخاب؛ و به‌طور تصادفی در دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) جایگزین شدند. شرکت‌کنندگان گروه آزمایش، 8 جلسه برنامه‌ی آموزشی دعا و نیایش دریافت کردند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسش‌نامه‌ی استرس ادراک‌شده‏ ی کوهن و همکاران استفاده شد. داده های به‌دست‌آمده نیز با روش آماری تحلیل کوواریانس تجزیه ‌و تحلیل شد. در این پژوهش همه‌ی مسائل اخلاقی رعایت شده است و نویسندگان مقاله هیچ‌گونه تضاد منافعی گزارش نکرده‌اند.

یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد که زنان سرپرست خانوار گروه آزمایش نسبت به زنان سرپرست خانوار گروه کنترل در پس‌آزمون، به‌طور معناداری استرس کمتری داشتند و فرضیه ‏ی پژوهش مبنی بر اثربخشی آموزش دعا و نیایش بر استرس ادراک‌شده‏ ی زنان سرپرست خانوار تایید ‌شد (0.01>p).

نتیجه‌گیری: بنابراین، آموزش دعا و نیایش در کاهش استرس ادراک‌شده‏ ی زنان سرپرست خانوار اثربخش است.