• برابر خوانی هایدن وایت و گرین بلات در خوانش متون سیاسی

    جزئیات بیشتر مقاله
    • تاریخ ارائه: 1401/12/06
    • تاریخ انتشار در تی پی بین: 1401/12/06
    • تعداد بازدید: 77
    • تعداد پرسش و پاسخ ها: 0
    • شماره تماس ژورنال: 09141242462

    برابر خوانی هایدن وایت و گرین بلات در خوانش متون سیاسی

    درک رابطه متقابل تاریخ و ادبیات از دیرباز مدنظر بزرگان عرصه سخنوری بوده است. رد این رابطه را می‌توان در نوشتارهای افلاطون و ارسطو یافت. از 1980 با پیدایش نو تاریخ‌گرایی دو بودگی بین تاریخ و ادبیات که از زمان ارسطو به بعد شیوه غالب اندیشه بوده، فروریخت و با نظریات هایدن وایت و گرین بلات که از منظری متفاوت به تاریخ و ادبیات می ­نگریستند پیوند دوسویه این دو مطرح شد.

    هایدن وایت از سکوی زبان به تاریخ می‌نگرد و اعتقاد دارد واقعیت تاریخی همیشه از طریق روایت‌هایی ساخته می‌شوند که آنها را تاریخ‌دانان برساخته ­اند. برای گرین بلات متون ادبی ابزار قدرت هستند که قابلیت­ های لازم را برای نمایش کنش ­های اعمال قدرت و نیز مقاومت در برابر قدرت‌ به آنها می­ دهد.

    در برابر خوانی تاریخ و ادبیات، نو تاریخ‌­گرایی، روابط مربوط به قدرت را به‌عنوان مهم‌ترین زمینه هر متن قلمداد می‌کند و به متن ادبی به‌عنوان فضایی برای نمایش روابط مربوط به قدرت و تعامل گفتمان­ های مختلف می‌نگرد. از این منظر نقد ادبی جدید افقی جدید فراروی متون سیاسی قرار می­ دهد به نحوی که برای تحلیل قدرت سیاسی می ­توان از ابزارهای نقد ادبی همچون استعاره، مجاز، کنایه، آیرونی و  همچنین شگردها و تمهیدات روایی سود جست.

سوال خود را در مورد این مقاله مطرح نمایید :

با انتخاب دکمه ثبت پرسش، موافقت خود را با قوانین انتشار محتوا در وبسایت تی پی بین اعلام میکنید
مقالات جدیدترین رویدادها
مقالات جدیدترین ژورنال ها