تببین سطوح خلاقیت در نظام شهری کلان شهر تهران

تببین سطوح خلاقیت در نظام شهری کلان شهر تهران

زمینه و هدف: در سال‌های اخیر مفهوم شهر خلاق به یکی از مباحث پرطرفدار نزد صاحب‌نظران، محققان و تصمیم سازان بدل شده است، به طوری که شهرهای بزرگ و کلان‌شهرهایی تمرکز دارند که بتوانند آستانه‌ی تقاضای کافی و متنوعی از مردم و فعالیت‌ها را به وجود آورند. هدف از انجام این پژوهش بررسی وضعیت کلان شهر تهران می‌باشد، به این منظور که وضع موجود تا چه حد می‌تواند شهر تهران را به عنوان شهری خلاق با توجه به عوامل و ویژگی های عنوان شده، معرفی کند. در همین راستا پرسش‌نامه‌ای براساس مبانی نظری و پیشینه پژوهش در 6 شاخص (سرزندگی شهری، مشارکت، تکنولوژی ارتباطی، کارآیی و اثر بخشی، تنوع شهری و صنایع خلاق)  طراحی گردید.

روش بررسی:  با توجه به اینکه جمعیت شهر تهران در سال 1395 برابر با 8679936 نفر است. طبق فرمول کوکران تعداد پرسش نامه توزیع شده برابر با 403 عدد می‌باشد. در تجزیه و تحلیل داده‌ها از روش‌های اماری آزمون t، آزمون فیشر، میانگین رتبه، رگرسیون و همبستگی چند متغیره استفاده شده است.

یافته‌ها و نتیجه گیری: بیشترین مقدار t متعلق به تکنولوژی ارتباطی می‌باشد که مقدار آن برابر 11.033 می‌باشد. کمترین مقدار هم متعلق به صنایع خلاق امور با 2.780- می‌باشد که بیانگر نامطلوب بودن وضعیت این گویه می‌باشد. در تمامی شاخص های به جزء صنایع خلاق مقدار t بیشتر از صفر و مثبت است. نتایج پژوهش نشان می‌دهد از میان شاخص‌های بررسی شده، شاخص صنایع خلاق با مقدار بتای 0.313 بیشترین نقش و قدرت تبیین را در پیش‌بینی تحقق شهر خلاق در محدوده مورد مطالعه داشته است. همچنین با توجه به آزمون‌های آماری مناطق 22، 6 و 2، 1، 21 در رتبه‌های اول و دوم سطوح خلاقیت در شهر تهران قرار گرفته‌اند.