رابطه خودتنظیمی تحصیلی و انگیزه پیشرفت با فرسودگی تحصیلی در دانش آموزان دختر دوره متوسطه مدارس دولتی منطقه 2 شهر قزوین

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه ی بین خود تنظیمی تحصیلی و انگیزه ی پیشرفت با فرسودگی تحصیلی در دانش آموزان دختر مقطع اول متوسطه بود. روش پژوهش توصیفی – همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان پایه ی اول متوسطه مدارس دولتی منطقه ی 2 شهر قزوین بود که در سال تحصیلی 97-96 مشغول به تحصیل بودند. دلیل انتخاب دانش اموزان سال اول متوسطه بالا بودن افت تحصیلی در این پایه است.بعلاوه این پایه تحصیلی ازنظر نظام آموزشی و خانواده ها از حساسیت خاصی برخوردار است. برای انتخاب نمونه ابتدااز میان مدارس دولتی دخترانه منطقه 2 در مقطع اول متوسطه سه مدرسه بصورت دردسترس انتخاب شدند و از میان دانش اموزان سه مدرسه در مقطع اول متوسطه که حدود 720 نفر بودند 170 نفر بصورت تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه های فرسودگی تحصیلی برسو و خودتنظیمی ریان و کانل و انگیزه پیشرفت هرمنس استفاده شد. تحلیل داده ها با استفاده از رگرسیون چندگانه نشان داد که فرسودگی تحصیلی دانش آموزان از روی راهبردهای خودتنظیمی تحصیلی و انگیزه پیشرفت پیش بینی پذیر است. هم چنین نتایج ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین ابعاد خودتنظیمی تحصیلی با فرسودگی تحصیلی و هم چنین بین انگیزه پیشرفت با فرسودگی تحصیلی رابطه منفی و معنی دار وجود دارد و بین خودتنظیمی تحصیلی و انگیزه پیشرفت رابطه مثبت و معنی دار وجود دارد. این نتایج نشان دهنده این است که کنترل فرسودگی تحصیلی دانش آموزان می تواند موجب بهبود و افزایش انگیزه و راهبردهای خودتنظیمی دانش آموزان گردد. لذا در همین راستا پیشنهاد می گردد مدیران آموزشی مدارس در برنامه ریزی های آموزشی به آموزش راهبردهای خودتنظیمی و ایجاد انگیزه و علاقه به تحصیل جهت کاهش فرسودگی تحصیلی در دانش آموزان توجه نمایند.