اثربخشی آموزش مهارت های زندگی بر خود تنظیمی زناشویی و رفتار دل بستگی در روابط زناشویی در زنان دارای تعارضات زناشویی

اثربخشی آموزش مهارت‌ های زندگی بر خود تنظیمی زناشویی و رفتار دل‌ بستگی در روابط زناشویی در زنان دارای تعارضات زناشویی

ﻫﺪف ایﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﺑﺮرسی اثربخشی آموزش مهارت‌ های زندگی بر خودتنظیمی زناشویی و رفتار دل‌بستگی در روابط زناشویی در زنان دارای تعارضات زناشویی بود. در ایﻦ ﭘﮋوﻫﺶ از طرح نیمه آزﻣﺎیشی از نوع پیش ‌آزمون- پس ‌آزمون با گروه کنترل استفاده شد. با استفاده از نمونه‏ گیری تصادفی ساده از ﺑیﻦ زنان متعارض مراجعه ‌کننده مرکز مشاوره ناجا شهر کرج در سال 1398 تعداد 30 نفر انتخاب شدند و در دو گروه آزﻣﺎیﺶ و کنترل (هر گروه 15 نفر) جایگزین شدند. گروه آزمایش طی 10 جلسه 90 دقیقه ‏ای تحت آموزش مهارت‏ های زندگی قرار گرفت، اﻣﺎ ﮔﺮوه کنترل مداخله ‌ای دریافت نکرد. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه خود تنظیمی زناشویی ویلسون، چارکر، لیزیو، هالفورد و کیملین (2005)، دسترسی ‌پذیری، پاسخگویی و همدم طلبی سند برگ، بوسبی، جانسون و یوشیدا (2012) و تعارضات زناشویی براتی و ثنایی (1372) بود. داده ‏ﻫﺎ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از آزمون ﺗﺤﻠیﻞ ﻛﻮواریﺎﻧﺲ چندمتغیره (مانکوا) ﻣﻮرد تجزیه‌ و تحلیل ﻗﺮار گرفت. نتایج ﻧﺸﺎن داد آموزش مهارت‌ های زندگی بر بهبود خودتنظیمی زناشویی و رفتار دل‌ بستگی در روابط زناشویی در زنان دارای تعارضات زناشویی اثربخش بود. می‏توان گفت که نتایج، آموزش مهارت‏های زندگی مثبت بر بهبود خودتنظیمی زناشویی و رفتار دل‌ بستگی در روابط زناشویی در زنان دارای تعارضات زناشویی را تائید کرد.