احداث و توسعه بزرگراه امام علی (ع) و تاثیرات اجتماعی و فرهنگی ناشی از آن

حمل و نقل را می توان به عنوان یکی ازعناصر محوری و نقش آفرین در توسعه دانست. در دهه ‌های اخیر در ایران کلان شهر‌ها رشد بی رویه برنامه ریزی نشده‌ای داشته‌اند و به تبع آن با مسائل و مشکلات متعددی از جمله مسائل و مشکلات مربوط به حمل و نقل درون شهری و برون روبرو بوده اند. یکی از کلان شهرهایی که مسئله و مشکل  حمل‌و نقل شهری‌ همواره گریبان آن را رها نمی نماید شهرتهران است که با برخورداری ازموقعیت و ارتباط گسترده با شهرهای دیگر دارای موقعیت‌ ویژه‌ای می باشد. از محسوس ترین مشکلاتی که با وضعیت حمل ونقل تهران مرتبط می‌باشد، آلودگی های صوتی و هوا، ترافیک، اتلاف وقت و سرمایه‌ است، که با تداوم این مشکلات و مشکلات از اینن دست اطمینان به سیستم حمل و نقل را از بین برده و نارضایتی عمومی را فراهم می‌سازد. مقاله حاضر برگرفته از پژوهش و ارزیابی تاثیرات اجتماعی و فرهنگی انجام شده در خصوص توسعه و ساخت بزرگراه امام علی (ع) در منطقه 8 شهرداری تهران می باشد. پژوهش از  نوع پس از اجرا و در راستای شناسایی و ارزیابی اثرات و پیامدهای حاصل از این اقدام توسعه‌ای می‌باشد، روش پژوهش تلفیقی است که در آن هم از رویکرد کمی و هم رویکرد کیفی برای جمع آوری اطلاعات بهره گرفته شده است.  یافته‌ای تحقیق نشان می‌دهد اجرای این اقدام توسعه‌ هم دارای پیامد و اثرات مثبتی چون: تسهیل و کاهش زمان تردد در بزرگراه، نوسازی بافت فرسوده و بالا رفتن ارزش محله، تسهیل در دسترسی به بزرگراه های دیگر، بهبود  منظر شهری، حق انتخاب مسیر، ارائه بهتر خدمات به ساکنان، بهبود سرانه فضای سبز و... وهم پیامد و اثرات منفی مانند: آسیب به املاک حاشیه بزرگراه به جهت تردد وسایط نقلیه به جهت آلودگی صوتی و هوا، بوجود آمدن فضا های بی دفاع شهری در حاشیه بزرگراه، ناامنی عابرین در دورگردان های بزرگراه، مشکل تردد سالمندان، معلولین و کودکان، گسست اجتماعی بین ساکنان دو سوی بزرگراه، آسان و... می باشد. در پایان این مقاله راهکارهایی در قالب کاربست برای تعدیل و جبران پیامدهای منفی پیشنهاد گردیده است.