نوروز، آفرینشی دوباره

مقاله نوروز، آفرینشی دوباره

یکی از بزرگ ترین ارزش ها درفرهنگ ایران باستان ایجاد شادی و نشاط درمیان توده های مردم بود،این واقعیت را می توان درآداب ورسومی که درجامعه آن زمان رایج بود به خوبی دریافت، از میان این آیین ها می توان به جشن هایی که به مناسبت های مختلف درایامی خاص برگزار می گردید اشاره کرد. جشن هایی هم چون جشن نوروز، مهرگان، جشن سده، بهمنجه و بسیاری دیگر که در تاریخ ها ثبت و ضبط گردیده است، نشانگر این واقعیت است که شادی و نشاط برای مردم این سرزمین ارزشی به سزا داشته است. آنچه دراین گفتار سر لوحه کار ما قرار دارد، یکی از بزرگ ترین این جشن ها یعنی جشن نوروز است. علی رغم وجود جشن های بی شمار در ایران باستان، هیچ کدام از آن ها قدر و مرتبه جشن نوروز را در میان مردم کسب نکرده است، این امر دلایل متعددی دارد که دراین پژوهش در حد توان به آن پرداخته می شود هم چنین به آداب ورسوم جشن نوروز که در کلام شاعران و نویسندگان سبک خراسانی منعکس گردیده، اشاره شده است. آیین هایی هم چون باده نوشی به هنگام جشن نوروز، خنیاگری، تبریکات جشن، آیین نثارکه شاعران در ضمن قصیده و غزل های خویش به آن پرداخته اند، هم چنین نظریات نویسندگان قدیم و جدید در این گفتار مطرح گردیده است.