اثربخشی گروه درمانی فعال سازی رفتاری بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس

اثربخشی گروه درمانی فعال سازی رفتاری بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس

مقدمه: مالتیپل اسکلروزیس، زندگی خانوادگی و اجتماعی بیماران را تحت تأثیر قرار می دهد و می تواند پیامدهای اجتماعی، روانی و فیزیکی برای آنها ایجاد کند و بر خودکارآمدی و کیفیت زندگی آنها تأثیر بگذارد. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی گروه درمانی فعال سازی رفتاری بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس انجام شد. روش: روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون –پس آزمون و گروه کنترل بود.

جامعه آماری پژوهش شامل تمامی بیماران زن و مرد مبتلا به اماس مراجعه کننده به انجمن اماس شهر مشهد در شش ماه اول سال 1400 بودند. از بین آنها 30 نفر به روش نمونه گیری هدفمند، انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش( 15 نفر) و گروه گواه (15 نفر)، گمارده شدند. افراد گروه آزمایش به مدت 8 جلسه 90 دقیقه ای (هفته ای دوبار) به صورت گروهی برنامه درمانی فعال سازی رفتاری را دریافت کردند؛ گروه کنترل به مدت دوماه در لیست انتظار قرار گرفت. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه های خودکارآمدی عمومی (شرر و مادوکس، 1982 ) و کیفیت زندگی (ویر و شربور، 1992 )، استفاده شد.

داده های پژوهش با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیره، تحلیل شد. یافته ها: یافته های حاصل از پژوهش نشان داد که با کنترل اثر پیش آزمون، بین میانگین نمرات پس آزمون افراد گروه های آزمایش و کنترل در متغیر و مولفه های کیفیت زندگی ( شامل، عملکرد جسمی، عملکرد اجتماعی، ایفای نقش هیجانی، سلامت روانی، سرزندگی و سلامت عمومی )، تفاوت معناداری وجود داشت؛ اما در مولفه های ایفای نقش جسمی و درد بدنی، تفاوت معناداری مشاهده نشد . نتیجه گیری: درمجموع، با توجه به نتایج این پژوهش می توان گفت که گروه درمانی فعالسازی رفتاری می تواند بر ارتقاء کیفیت زندگی بیماران مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس، اثربخش باشد .