بررسی تاثیر الیاف بر مقاومت فشاری و کششی بتن های خودتراکم الیافی

مقاومت فشاری به عنوان یکی از مهمترین ویژگیهای بتن سخت شده بطور کلی برای طبقه بندی بتن در آیین نامه های بین المللی می باشد .در محاسبات بتن آرمه از ظرفیت کششی بتن به دلیل ناچیزبودن آن صرفنظر شده اما در بعضی از محاسبات مانند محاسبه خیز یا محاسبه ترک خوردگی یا تغییر مکان تیرهای بتن آرمه این مسأله را دخالت می دهند. بنابراین دانستن میزان آن حائز اهمیت می باشد. بتن از نظر حجم مصالح سازه ای با تولید سالانه بیش از دو هزار و پانصد میلیون مترمکعب در سطح جهانی در رتبه اول قرار دارد. به دلائل مختلف، مقدار قابل توجهی از این بتن ترک می خورد. دلیل ترک خوردگی می تواند سازه ای یا غیرسازه ای باشد، لیکن عمده ترکها ناشی از ضعف ذاتی این ماده در کشش است. شایان ذکر است که در موارد متعددی جهت این نیروهای کششی بطور دقیق معلوم نیست. در چند دهه اخیر استفاده از الیاف نازک و نسبتاً طویل که در تمام حجم بتن پراکنده می شود، متداول شده است. خواص مکانیکی بتن الیافی تحت تأثیر نوع، درصد، نسبت طول به قطر معادل، مقاومت زمینه، اندازه، شکل و نحوه تهیه نمونه ها و اندازه و شکل مصالح سنگدانه ای قرار دارد. الیاف مقاومت کششی و شکل پذیری بتن را به نحو قابل توجهی افزایش داده و رفتار بتن را از حالت ترد به حالت نرم و شکل پذیر تغییر می دهد. بتن خود تراکم به عنوان یک پیشرفت در ساخت بتن در دو دهه اخیر معرفی شده است. بدین منظور 9 طرح اختلاط شامل 2 نوع الیاف (فلزی: 0.1، 0.2، 0.3 و 0.4 درصد حجمی و 0.4, 0.3, 0.2, 0.1: pps درصد حجمی) و طرح بدون الیاف به عنوان بتن مرجع مورد آزمایش و مقایسه قرار گرفته است. نتایج حاصل از این تحقیق نشان می دهد تاثیر حضور الیاف روی مقاومت فشاری نامحسوس بوده ولی موجب بهبود مقاومت کششی بتن خودتراکم می شود.