ارتباط کیفیت زندگی با شدت تنیدگی در بیماران تحت همودیالیز

اهداف: بیماران همودیالیزی طی زندگی با عوامل تنیدگی بسیار زیادی مواجه هستند که می توانند با کیفیت زندگی آنان مرتبط باشند. لذا، مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط کیفیت زندگی با شدت تنیدگی در بیماران تحت همودیالیز انجام شد.

مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی همبستگی روی 100 بیمار همودیالیزی (53 مرد و 47 زن) در دو مرکز دیالیز شهرستان ساری به روش سرشماری در سال 1387 انجام شد. داده ها در طول مدت سه ماه به وسیله سه پرسشنامه (خصوصیات فردی، کیفیت زندگی sf-36 و شدت تنیدگی بالدری) جمع آوری شد. ابتدا کیفیت زندگی و سپس شدت تنیدگی بیماران تحت همودیالیز بررسی و متغیرهای آن توصیف شد. سپس، ارتباط میان آنها به وسیله روش های آماری تعیین گردید.

یافته ها: 42% بیمارانی که کیفیت زندگی آنان تا حدی مطلوب بود، از شدت تنیدگی متوسطی برخوردار بودند. همچنین، ضریب همبستگی پیرسون، بین کیفیت زندگی و شدت تنیدگی رابطه خطی معنی دار و معکوسی نشان داد (r=0.802)؛ یعنی با افزایش تنیدگی، کیفیت زندگی کاهش یافت (p<0.001). همچنین، ضریب همبستگی پیرسون، بین دفعات انجام همودیالیز در هفته با سابقه دیالیز، همبستگی مثبتی نشان داد 69% .(p=0.001) افراد، بین یک تا 5 سال سابقه دیالیز داشتند و 74% آنان در شیفت صبح و سه بار در هفته دیالیز می شدند.

نتیجه گیری: با افزایش شدت تنیدگی، کیفیت زندگی بیماران تحت همودیالیز کاهش می یابد. لذا، پرستاران و دیگر اعضای تیم درمان باید با شناخت و کاهش عوامل تنیدگی زا، بیماران دیالیزی را در بهبود کیفیت زندگی یاری نمایند.