آگاهی و عملکرد زنان در مورد خودازمایی سرطان پستان: یک مطالعه مورد- شاهدی

زمینه و هدف: سرطان پستان یکی از شایعترین سرطان های زنان است که در صورت تشخیص زودرس و به موقع در مراحل اولیه شانس درمان آن افزایش یافته و موجب بالا رفتن طول عمر افراد مبتلا به این سرطان خواهد شد. این مطالعه به منظور تعیین میزان آگاهی و عملکرد زنان ازخودآزمایی پستان در دو گروه مبتلایان  به سرطان پستان و گروه شاهد انجام گرفت تا از نتایج آن در طراحی برنامه های آموزشی مناسب در مورد افزایش آگاهی زنان درباره سرطان پستان و روش های تشخیص زودرس استفاده شود.

روش کار: این پژوهش از نوع مطالعه مورد- شاهدی بر پایه اطلاعات بیمارستانی است که روی 303 زن مبتلا به سرطان پستان و 303 زن به عنوان گروه شاهد انجام گرفت. در نهایت داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار آماری spss تجزیه و تحلیل شد و از آزمون آماری مجذور کای استفاده شد.

یافته ها: یافته ها نشان داد آگاهی از روش های تشخیص زودرس سرطان پستان در زنان مبتلا در حدود چهار برابر افراد گروه شاهد (0.001(p<. هم چنین آگاهی از روش های لازم برای تشخیص به موقع سرطان پستان در گروه بیماران از گروه شاهد بیش تر است (0.001(p<. 61% از زنان گروه مورد و 32% از زنان گروه شاهد خودآزمایی پستان را از اقدامات لازم برای تشخیص زودرس سرطان پستان ذکر کردند. 75% در گروه شاهد و 47% در گروه بیماران زمان مناسب  خودآزمایی را نمی دانستند (0.001(p<. بیش از دو سوم افراد در هر دو گروه زمان مناسب و لزوم انجام خودآزمایی پستان در افراد یائسه یا باردار را نمی دانستند و اختلاف بین دو گروه از نظر آماری معنی دار بود (0.001(p<. انجام خود آزمایی پستان در زنان بیمار بیش از گروه شاهد بوده است (0.05(p<. مراجعه منظم به پزشک برای معاینه و تشخیص زودرس در هر دو گروه پایین بود.

نتیجه گیری: با توجه به اینکه میزان آگاهی و عملکرد افراد تحت مطالعه در مورد خودآزمایی پستان و مراجعه به پزشک برای معاینات پستان پایین بوده است بنابراین تدوین برنامه های آموزشی در رابطه با خودآزمایی ماهیانه پستان و گذراندن دوره آموزشی جهت ارتقای سطح آگاهی زنان در مورد تشخیص زودرس سرطان پستان و انجام صحیح و مرتب آن ضروری می باشد.