نقش انواع فیلتر در میزان هیپوکسمی بیماران همودیالیزی

مقدمه: از عوارض مهم همودیالیز در بیماران مبتلا به نارسایی مزمن کلیه، هیپوکسمی می باشد که این مسأله با عوامل متعددی، از جمله با نوع فیلتر به کار رفته ارتباط دارد. هدف از این مطالعه بررسی میزان هیپوکسمی در بیماران همودیالیزی با تأکید بر نوع فیلتر به کار رفته می باشد.

روش بررسی: این تحقیق از نوع clinical trial به روش crossover بر روی 29 بیمار بخش همودیالیز بیمارستان فاطمیه شهرستان سمنان در سال 1383 صورت گرفت .بیماران به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند (allocation). به مدت یک ماه گروه اول توسط فیلتر هموفان (s) و گروه دوم توسط فیلتر پلی سولفون (r) مورد همودیالیز قرار گرفتند، پس از یک دوره washout 24 ساعته فیلتر مورد استفاده دو گروه تغییر کرده و همودیالیز به مدت یکماه دیگر انجام گرفت .درصد اشباع اکسیژن خون شریانی (o2sat) در زمان های مختلف قبل و پس از شروع دیالیز در دو گروه مصرف کننده فیلتر پلی سولفون و هموفان تعیین و مقدار کاهش آن در دو گروه مقایسه گردید.

نتایج: میانگین کاهش اشباع اکسیژن خون شریانی در زمان های 5، 30، 60 و 120 دقیقه پس از شروع همودیالیز با فیلتر هموفان به صورت معنی داری بیشتر از فیلتر پلی سولفان بود (0.001p<). در هر دو فیلتر بیشترین میزان این کاهش در زمان های 30 الی 60 دقیقه پس از همودیالیزبود.

نتیجه گیری: استفاده از فیلتر پلی سولفون منجر به افت کمتر اشباع اکسیژن خون شریانی در حین همودیالیز می گردد. توصیه می شود که در بیماران پرخطر (به ویژه در بیمارانی که مشکلات قلبی و ریوی دارند) جهت کاهش میزان بروز هیپوکسمی در حین همودیالیز از این فیلتراستفاده شود.