مطالعات صحرایی و میکروسکوپی در اسکارن های موجود در همبری گرانیتوئید قهرود با سنگ های آهکی (شمال غرب اصفهان)

مقاله مطالعات صحرایی و میکروسکوپی در اسکارن های موجود در همبری گرانیتوئید قهرود با سنگ های آهکی (شمال غرب اصفهان)

گرانیتوئید قهرود، اسکارن ها و مرمرهای ناشی از دگرگونی سنگ آهک های کرتاسه در شمال غرب اصفهان و شرق روستای قهرود دیده می شوند. ترکیب اسکارن ها کلسیکی است و از تنوع کانیایی زیادی برخوردار هستند. این اسکارن ها گسترش محدودی دارند و در حاشیه توده نفوذی بصورت پراکنده و یا مجتمع مشاهده می شوند. اسکارن ها به دو صورت درون اسکارن و برون اسکارن وجود دارند.

در قسمتی از اسکارن های منطقه کانه زایی آهن به مقدار زیاد و کانه زائی مس به مقدار کم تر دیده می شود. اسکارن های آهن دار  (مگنتیت اسکارن) با رنگ تیره از فاصله دور قابل تشخیص هستند. حضور کانه هایی همچون کالکوپیریت، کالکوسیت و مالاکیت در سطح سنگ و وجود گارنت با رنگ های متفاوت از جمله قهوه ای شکلاتی که محتوی مقادیر بالای مس است، نیز نشان دهنده کانه زایی مس در اسکارن های منطقه می باشد. کانی های اسکارن ها شامل کلینوپیروکسن (دیوپسید)، ولاستونیت، اسفن، گارنت، ترمولیت-اکتینولیت، وزوویانیت (ایدوکراز)، اپیدوت، کلریت، کلسیت و کوارتز می باشند. در رخساره اولیه تشکیل اسکارن کانی های بدون آب کلینوپیروکسن (دیوپسید)، ولاستونیت، اسفن و گارنت تشکیل شده اند که به طور بخشی و یا کامل توسط فازهای تأخیری آب دار مثل ترمولیت- اکتینولیت، وزوویانیت و اپیدوت جایگزین شده اند. علاوه بر مگنتیت، کالکوپیریت، کالکوسیت و مالاکیت، کانه های هماتیت، پیریت، گوتیت و آزوریت و هم چنین رگه های کوارتزی و کلسیتی در اسکارن های منطقه دیده می شوند.