تاثیر آموزش راه های معنایابی بر اساس آموزه های قرآنی بر میزان شادمانی دین پژوهان دختر

تاثیر آموزش راه‌های معنایابی بر اساس آموزه‌های قرآنی بر میزان شادمانی دین‌پژوهان دختر

سابقه و هدف: بامعنابودن موجب شادی می‌شود و به اشخاص اجازه می‌دهد رویدادها را تفسیر کنند و درباره نحوه زندگی و خواسته‌های انسان در زندگی برای خویش ارزش‌هایی تدارک ببینند. ازآنجاکه آیات الهی راه و روش زندگی معنادار را ارائه نموده است، پژوهش حاضر به‌منظور بررسی تاثیر راه‌های معنایابی بر اساس آموزه‌های قرآنی بر میزان شادمانی دین‌پژوهان دختر شهر قم صورت گرفته است. 

روش کار: این پژوهش از نوع نیمه‌تجربی همراه با پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه کنترل است که به‌صورت مشاوره گروهی و در هشت جلسه برگزار شده است. جامعه آماری پژوهش تمامی دین‌پژوهان دختر شهر قم در نیم‌سال اول تحصیلی 98-1397 و نمونه پژوهش 60 دین‌پژوه دختر با دامنه سنی 18 تا 25 در مقطع کارشناسی بود که به‌صورت داوطلبانه در مشاوره گروهی ثبت نام نمودند و به‌صورت تصادفی در دو گروه 30 نفره کنترل و آزمایش قرار گرفتند. ابزار پژوهش پرسش‌نامه شادمانی آکسفورد بود. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از روش‌های آمار توصیفی و تحلیلی (تحلیل کوواریانس) استفاده شد. در این پژوهش همه موارد اخلاقی رعایت شده است و مولفان مقاله تضاد منافعی گزارش نکرده‌اند.

یافته‌ها: تحلیل داده‌ها نشان می‌دهد که میانگین نمرات شادمانی گروه آزمایش قبل از مداخله 31.40+94.51 و بعد از مشاوره گروهی 14.87+130.13 تغییر کرد. بنابراین میانگین گروه آزمایش در مرحله پس‌آزمون بیشتر بود. درنتیجه راه‌های معنایابی بر اساس آموزه‌های قرآنی بر میزان شادمانی دین‌پژوهان موثر بوده است (p<0.001).

نتیجه‌گیری: ازآنجاکه آیات الهی راه و روش زندگی معنادار را به بهترین شیوه تبیین نموده است پیشنهاد می‌شود در آموزش‌های موسسات آموزشی از مفاهیم این آیات برای ایجاد شادمانی در دانش‌آموزان، دانشجویان و دین‌پژوهان استفاده شود.