رابطه بهزیستی معنوی با اضطراب و افسردگی در بین جمعیت های عمومی، کارکنان بیمارستان و مراکز بهداشت در دوره همه گیری جهانی ویروس کرونا

رابطه بهزیستی معنوی با اضطراب و افسردگی در بین جمعیت‌های عمومی، کارکنان بیمارستان و مراکز بهداشت در دوره همه‌گیری جهانی ویروس کرونا

سابقه و هدف: کووید 19 علاوه‌بر مشکلات جسمی، بحران‌های روان‌شناختی متعددی برای مردم ایجاد کرده که از‌ جمله آنها افسردگی، اضطراب، وسواس و اختلال استرس پس از سانحه است. مشکلات روان‌شناختی ممکن است تاثیر بسزایی بر بهزیستی معنوی افراد داشته باشد. ازاین‌رو، هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی رابطه بین بهزیستی معنوی با اضطراب و افسردگی در بین جمعیت‌های عمومی، کارکنان بیمارستان و مراکز بهداشت در دوره همه‌گیری جهانی ویروس کرونا بود.

روش کار: مطالعه حاضر توصیفی از نوع مقطعی است. جامعه آماری پژوهش شامل سه گروه از جمعیت‌های عمومی، کارکنان مراکز بهداشت و کارکنان بیمارستان ها بود که از میان آنان نمونه‌ای به تعداد 450 نفر به‌روش نمونه‌گیری در‌دسترس انتخاب شد. برای بررسی رابطه بین متغیّرها از روش همبستگی استفاده شد. در این پژوهش همه موارد اخلاقی رعایت شده است و مولفان مقاله تضاد منافعی گزارش نکرده‌اند.

یافته‌ها: نتایج آزمون همبستگی پیرسون در جمعیت عمومی نشان داد که افسردگی با اضطراب (0.497=r و 0.01>p) رابطه مثبت معنادار و بهزیستی معنوی با افسردگی (0.456-=r و 0.01>p) رابطه منفی معنادار داشت؛ ولی برای اضطراب (0.097-=r و 0.238>p) رابطه معناداری یافت نشد. در کارکنان مرکز بهداشت نیز چنین نتیجه‌ای یافت شد؛ بدین صورت که افسردگی با اضطراب (0.392=r و 0.01>p) رابطه مثبت و معنادار و بهزیستی معنوی با افسردگی (0.519-=r و 0.01>p) رابطه منفی و معنادار داشت؛ ولی با اضطراب (0.048-=r و 0.558>p) رابطه معناداری وجود نداشت. در کارکنان بیمارستان نیز نتایج نشان داد که افسردگی با اضطراب (0.592=r و 0.01>p) رابطه مثبت معنادار و بهزیستی معنوی با افسردگی (0.252-=r و 0.002>p) و اضطراب (0.194-=r و 0.018>p) رابطه منفی معنادار داشت.

نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌های به‌دست‌آمده می‌توان گفت که در طول شرایط استرس‌زای همه‌گیری کرونا به دوره‌های آموزشی و مداخلات روان‌شناختی برای افزایش بهزیستی معنوی افراد و کاهش علائم اضطراب و افسردگی نیاز است.