تحلیل سطح پایداری اجتماعی و اقتصادی مناطق شهری (مطالعه موردی: شهر زاهدان)

مهمترین دغدغه های که موجبات تعمق و توجه جدی صاحب نظران و برنامه ریزان شهری به سوی مفهوم "توسعه پایدار شهری" جلب نموده، واقعیت رشد شتابان شهرنشینی در جهان امروز و تداوم آن برای ساکنان آن است. کاهش نابرابری در بهره مندی از منابع و امکانات جامعه، چه در بعد اجتماعی و یا اقتصادی یکی از معیار های اساسی توسعه پایدار به شمار می-رود. در این میان نابرابری های منطقه ای از اهمیت ویژه ای برخوردار است. در این راستا هدف پژوهش حاضر تحلیل سطح پایداری و ناپایداری اجتماعی-اقتصادی مناطق شهری (مطالعه موردی: شهر زاهدان) می باشد. روش تحقیق در این مطالعه توصیفی – تحلیلی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای، اسنادی و میدانی می باشد. جامعه آماری جمعیت 190 نفر از ساکنین مناطق پنجگانه شهر زاهدان را شامل می شود. نتایج سنجش و تحلیل سطح پایداری اقتصادی و اجتماعی مناطق شهری زاهدان با استفاده از آزمون t تک نمونه ای نشان داده شد، در تمامی شاخص های مطرح شده، با میانگین به دست آمده کمتر از حد متوسط عدد 3، نشان دهنده پایداری کم مناطق شهری در ابعاد اقتصادی و اجتماعی می باشند. نتایج آزمون فریدمن نشان داد که از بین ابعاد مورد نظر، مقدار آماره آزمون فریدمن برای بعد اجتماعی با 62.3 با سطح 5 درصد (نزدیک به صفر) و برای بعد اقتصادی با 396.1 درصد با سطح 5 درصد (نزدیک به صفر) سطح 5 درصد نزدیک به صفر بوده است. بررسی پایداری در ابعاد مورد نظر، در سطح معناداری 95 درصد، فرض برابری میزان اهمیت همه شاخص ها از دیدگاه پاسخگویان رد می شود و نتیجه گرفته می شود که تمامی ابعاد مورد نظر مورد آزمون (از نظر پاسخگویان) با درجات متفاوت از ناپایداری و یا به عبارتی از پایداری کم برخوردارند. در نهایت جهت سنجش و رتبه بندی مناطق شهری زاهدان از نرم افزار expert choice استفاده شد، که نتایج نشانگر ان است که داده شد، در بین مناطق شهری زاهدان، منطقه 1 با وزن به دست آمده 372.0، و منطقه چهار با وزن به دست آمده 093.0، بالاترین و پایین ترین وزن ها را به خود اختصاص داده اند.