بررسی اثربخشی روان شناسی مثبت نگر بر صمیمیت زناشویی و سرزندگی ذهنی در زنان دارای تعارض با همسر، مراجع کننده به مراکز مشاوره شهر شیراز

مقاله بررسی اثربخشی روان ‌شناسی مثبت نگر بر صمیمیت زناشویی و سرزندگی ذهنی در زنان دارای تعارض با همسر، مراجع کننده به مراکز مشاوره شهر شیراز

هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی روان ‌شناسی مثبت نگر بر صمیمیت زناشویی و سرزندگی ذهنی در زنان دارای تعارض با همسر مراجع کننده به مراکز مشاوره شهر شیراز در نیمه اول سال 1398 بود. طرح پژوهش حاضر، نیمه آزمایشی با گروه کنترل و به روش تحلیل کواریانس چند متغیره بود. جامعه‌ی پژوهش حاضر شامل تمامی زنان دارای تعارض با همسر مراجعه ‌کننده به مراکز مشاوره شهر شیراز است که از این میان، نمونه مورد نظر از بین مراجعین به 5 مرکز مشاوره شهر شیراز که به دلیل تعارض با همسر مراجعه کرده و داوطلب شرکت در پژوهش بودند30 نفر با روش نمونه گیری هدفمند- داوطلب انتخاب شدند و به‌ طور تصادفی به دو گروه مساوی درمان یا کنترل تخصیص یافتند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش شامل مقیاس صمیمیت زناشویی و پرسشنامه سرزندگی ذهنی دسی و رایان هستند. برای گروه آزمایش، 8 جلسه ی 90 دقیقه ای هفتگی برنامه ی مداخله روان ‌شناسی مثبت نگر اجرا شد ولی گروه کنترل هیچ ‌گونه مداخله ای دریافت نکرد. برای تجزیه‌ و تحلیل داده ها از روش های آمار استنباطی تحلیل کواریانس چندمتغیری (mancova) و تک متغیری (ancova) استفاده شد. تحلیل های آماری با استفاده از نرم افزار آماری spss-25  انجام شد. نتایج نشان داد که مداخله ‌ی به‌ کاررفته باعث بالا رفتن صمیمیت زناشویی و افزایش سرزندگی ذهنی در زنان دارای تعارض با همسر می شود. به ‌طورکلی، می ‌توان گفت که مداخله ‌ی روانشناسی مثبت نگر برای کمک به زنان دارای تعارض با همسر اثربخش است و توصیه می ‌شود.