سازگاری های عملکردی به تمرین مقاومتی با بار کم در برابر بار زیاد در زنان سالمند

مقاله سازگاری های عملکردی به تمرین مقاومتی با بار کم در برابر بار زیاد در زنان سالمند

زمینه و هدف: پدیده سالمندی همراه با افزایش تدریجی در روند تخریبی عملکرد اعضای بدن می باشد. کاهش پیشرونده در توده عضله اسکلتی همراه با پیری، با کاهش قابل توجه در قدرت عضله و عملکرد عضلانی همراه است. هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر اجرای تمرین مقاومتی با بار کم در برابر بار زیاد تا حد خستگی بر قدرت عضلانی و استقامت قلبی تنفسی زنان سالمند بود.

مواد و روش ها: 28 زن سالمند با میانگین سنی 2.51 ± 63.14 سال که واجد شرکت در پژوهش بودند، به صورت تصادفی درسه گروه تمرین مقاومتی با بار کم (30 درصد یک تکرار بیشینه)، تمرین مقاومتی با بار زیاد (80 درصد یک تکرار بیشینه) و گروه کنترل قرار گرفتند. برنامه تمرین شامل هشت هفته و هر هفته سه جلسه بود. هر دو گروه تمرینات را تا سرحد خستگی اجرا می کردند. حداقل تعداد تکرار برای گروه با بار کم 20 تکرار و برای گروه با بار زیاد هشت تکرار بود. قبل و بعد از دوره تمرینی قدرت عضلانی بالاتنه و استقامت قلبی تنفسی اندازه گیری شد.

یافته ها: هر دو نوع تمرین با بار کم و بار زیاد باعث افزایش معنی داری در قدرت عضلانی بالاتنه گردید ((p<0.05 و بین دو گروه تفاوت معنی داری وجود نداشت. ((p>0.05 تمرین تاثیر معنی داری بر استقامت قلبی تنفسی آزمودنی ها نداشت ((p>0.05.

نتیجه گیری: بر اساس یافته های این تحقیق این احتمال وجود دارد که تمرین مقاومتی با بار کم تا سرحد خستگی می تواند بر سازگاری های عملکردی ناشی از تمرین اثر گذاشته و جایگزین مناسبی برای تمرینات با بار بالا در افراد سالمند باشد.