اثر تعاملی مصرف مکمل جنسینگو تمرین هوازی بر فاکتور نوروتروفیک مشتق از مغز دختران جوان

مقاله اثر تعاملی مصرف مکمل جنسینگو تمرین هوازی بر فاکتور نوروتروفیک مشتق از مغز دختران جوان

هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر 6 هفته تمرین هوازی و مصرف مکمل جنسینگبر فاکتور نوروتروفیک مشتق از مغزدردختران 15 تا 18 سال بود.

مواد و روش ها: پژوهش حاضر نیمه تجربی و با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل انجام شد. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه دختران 15 تا 18 ساله شهر زاهدان بودند که از بین آن ها 46 نفر به صورت داوطلبانه و هدفمند انتخاب شدند و به صورت تصادفی در 4 گروه تمرین، تمرین+ مکمل، مکمل، کنترل تقسیم شدند. پروتکل تمرینی شامل 6 هفته دویدن در سالن ورزشی (3بار در هفته)، به مدت 25 تا 40 دقیقه و با شدت 60 تا 70 درصد از ضربان قلب ذخیره بود. آزمودنی های گروه های مکمل، رد جنسینگ را 500 میلی گرم در روز (250 میلی گرم صبح و 250 میلی گرم عصر) مصرف کردند. آنالیز داده ها از روش آماری تحلیل واریانس دوراهه با آزمون تعقیبی بونفرنی و آزمون t همبسته انجام شد و سطح معناداری 0.05p< در نظر گرفته شد. یافته ها: سطوح bdnf به طور معناداری بعد از 6 هفته تمرین هوازی و مصرف مکمل جنسینگ در گروه تمرین+ مکمل نسبت به سایر گروه ها افزایش معنادار یافت. علاوه بر این سطوح bdnf نیز در همین گروه (تمرین+مکمل) نسبت به سایر گروه ها پس از 6 هفته انجام تمرینات و مصرف مکمل جنسینگ به طور معناداری افزایش نشان داد. بعلاوه بهبود مقادیر پایه شاخص های bdnf در گروه های تمرین، مکمل+ تمرین و مکمل حاصل شد (0.05(p<. در حالی که تغییری در شاخص مذکور در گروه کنترل مشاهده نشد (0.05(p> نتیجه گیری: به نظر می رسد انجام تمرینات هوازی و مصرف مکمل جنسینگ اثر قابل توجهی بر بهبود bdnf دارد. این افزایش در همه گروه های تحقیق به جز گروه کنترل مشاهده شد که نشان از تاثیر ورزش و جنسینگ به صورت مستقل از هم بر bdnf داشته است.