حکمت به واسطه حواس باطنی و ظاهری در نابینایان

مقاله حکمت به واسطه حواس باطنی و ظاهری در نابینایان

حکمت از آن جایی شروع می شود که نویسنده به دنبال راهی برای رسیدن به راحت تر زندگی کردن انسان ها داشته باشد یا از طرفی رابطه حکمت با محیط اطراف انسان ها که در مکان های خاص زندگی می کنند. حکمت خود زبانی سخت است. از ملاصدرا، ارسطو، افلاطون، اشراق سهروردی تا یوهانی پالاسما و غیره تمام عمر خود را صرف حکمت یا حکمت اسلامی یا حکمت روان شناسی و پدیدارشناسی کرده اند که فقط به این نتیجه رسیدند که انسان چگونه می تواند با استفاده از حکمت و ادراکی که از محیط اطراف خود درک می کند توانسته است به زندگی خود ادامه دهد.

حال شاید این سوال پیش آید که آیا می توان حکمت را جزئی از حواس یا حواس را جزئی از حکمت خواند؟ شاید در مکان های مختلف و یا در معماری های متفاوت معماران زیادی توجه زیادی به این مسائل داشته باشند از جمله آلوار آلتو و فرانک لوید رایت و غیره پس در این مقاله بیشتر سعی شده که روابط بین حکمت و حوا س را مورد مطالعه قرار داد. حال این موضوع از آن جایی که اهمیت پیدا می کند که امروزه انسان آرام نقشش به مثابه تصمیم گیر کمرنگ تر شده و خود مغرور فرآورده های عصر دیجیتال گشته است.