سازمان از دیدگاه رویکردهای مدرنیسم، نمادین - تفسیری و پست مدرنیسم

سازمان از دیدگاه رویکردهای مدرنیسم، نمادین - تفسیری و پست مدرنیسم

یک نظریه تلاش می کند بخشی از واقعیت را تبیین کند (مدرنیست)، یا آن را توصیف کند طوری که فهم و درکی از آن ایجاد شود (نمادین – تفسیری) و یا آن را به نقد کشیده یا خلق کند (پست مدرنیست). این که نظریه ها باید به کدام اهداف نائل شوند، بستگی به پیش فرض های هستی شناسانه و شناخت شناسانه دارد. در رویکرد مدرنیسم، سازمان یک سیستم عقلایی و ابزاری جهت تحقق اهداف از پیش تعیین شده با حداکثر کارایی است.

سازمانها در دیدگاه نمادین–تفسیری، بسترهایی هستند که مدام توسط اعضایشان از طریق تعامل دارای میانجی نمادین ساخته می شوند و واقعیت های جمع ساخته ای هستند که در آنجا وب های معانی، موجد پیوند عاطفی و اتصال نمادین بین اعضا می شوند. سازمانها در نگاه پست مدرن، مکانهایی برای ایجاد روابط قدرت، سرکوبی، کم خردی، اکاذیب و بعضا خوشی و لذت هستند و کانون تمرکز بر ارزیابی نقادانه و شالوده شکنی متون سازمانی به منظور برملا کردن ایدئولوژی های مدیریتی می باشد.